Ben bir vatandaşım.

Bu topraklarda büyümüş bir vatandaş...

Hepiniz gibi...

Ne siyaset umurumdadır, ne de herhangi bir parti ya da politikacı...

Bir insan, bir vatandaş, bir anne, bir kadın olarak doğduğum, yaşadığım ve vatanım bildiğim bu topraklar üzerinde her insan gibi güven, huzur ve refah içinde yaşamaktır en büyük dileğim.

Ülke dediğin, bir çatı altında toplanmış çekirdek aile misalidir. Devlet ise ebeveyn...

Devletin işlerini yürütecek hükümetler ise bu ailenin üyelerince seçilen geçici yöneticiler. Bir nevi aile büyükleri diyelim hadi...

Bu çatı altındaki yuvanın huzurundan ailenin her bireyi sorumludur. Fakat ailenin büyükleri, ebeveynleri sürekli çatışma ve kötü söylem içindeyse o evde huzurdan söz edemeyiz. O evin duvarları çatlamaya ve de sıvaları dökülmeye başlar.

Sonuç olarak o ailenin çocukları, maddi ve manevi sürekli gerginlik hissediyorsa, her an o çatı başına yıkılacakmış gibi ya da her an kötü birşey olabilirmiş gibi hissediyorsa, o evde huzur ortamı sağlanamıyorsa bunun sorumlusu o ebeveynlerdir.

İnsan ömrü hepimizin malumu olduğu üzere sonsuz değil, yaşam sürelerimiz değişse de hiçbirimiz kalıcı değiliz. O zaman bu sınırlı süreyi neden insanca, huzur içinde geçirmeyelim?

Demem o ki; politika, siyaset, halkın maddi ve manevi karnını doyurmadığı gibi her geçen gün kendini güven ve huzur ortamından uzak hissetmesine neden oluyor.

Oysa politikanın kökü Eski Yunan'daki şehir devletlerini ifade eden "Polis" kavramından gelir.

Yunan düşünürlerinden Aristoteles şehir devletleri, anayasaları, örgütlenmeleri ve siyasal rejimleri incelediği "Politika"adlı kitabında polis/devlet'in aile ve bireylere göre önceliği bulunduğunu çünkü bütünün parçalardan önce geldiğini söylemektedir.

İnsanın "Siyasal bir hayvan (Zoon politikon)" olduğunu söyleyen Aristotales'e göre; polis/devletin temel amacı "iyi yaşama"dır ve toplulukların en üstünü ve hepsini kapsayanı olan" her devlet iyi bir amaçla kurulmuş bir topluluk"tur.

Aristotales'in politikayı, "en yüksek iyiyi" ve "iyi yaşama"yı amaçlayan devlete ilişkin tüm faaliyetler, devlet yönetimi ve yurttaşlığa ilişkin işler şeklinde tanımlamıştır.

Şimdi bu bağlamdan uzaklaşan politika gerek anlamsal, gerekse içerik olarak ne zaman, neden ve nasıl kirlenmeye başlamıştır düşünmek gerek. Politika"Vaad etmek ve yalancılıkla ya da manipülasyon yapmakla ya da sadece bir yarış kazanma ile"eş anlamı nasıl kazanmıştır. Hepimizin az çok fikri var elbet. Yanlış politika toplumları nereye götürür. Konuşma düşünme özgürlüğünün olmadığı ortamlarda gelişim sağlanabilir mi?

Öyle ya, farklı fikirleri duyan kulaklar ancak doğru ve yanlışı ayırt edebilir. Kıyas yapabilir ve ancak kaliteli politika ve amacı en yüksek iyi, iyi yaşam olan devleti oluşturacak siyasal sisteme karar verebilir.

(Mevcut ideolojilerden yani sağ, sol, sosyalizm, kominizm, demokrasi, siyasal islam vesairden hiç söz etmeyeceğim zira hiçbiri bu çağın, yani günümüz insanlığının ihtiyaçlarını karşılamıyor, düşünüş ve yaşamsal ihriyaçlarına karşılık gelmiyor artık. Kendi tarihsel süreçlerinde eskide kaldılar. Daha insan odaklı, daha doğaya ve doğala dönük yeni şeyler söylemek, yenilenmek lazım. O ayrı konu.)

Sonuç olarak; bir vatandaş ve bir sosyolog vasfı ile, toplumumuzun en acil ve önemli ihtiyacının saydamlık, huzur, güven ve adaletli bir ortam olduğunu ve artık bunun sağlandığına şahit olmak sureti ile toplumumuzun bu huzuru yoğun şekilde hissetmesi gerektiğini bir kez daha vurgulamak istiyorum.

Toplumsal huzur, bir ülkeyi ayakta tutan taşıyıcı kolonlar gibidir...