Vurdumduymazlık bıktırdı

Son iki gündür Kestel ilçemize bağlı Turanköy ile ilgili sorunları ve senelerdir söz verildiği halde çözümlenmeyen dertlerini anlatmaya çalışıyorum.

Her ne olursa olsun, insanın yaşadığı her yer bizim için önemli. Çünkü, burada yaşayan insanların bilerek veya bilmeyerek bizlere yardımcı olmaları mümkün. Belki, o köyde yaşayan birisinin pişirdiği Boşnak böreği ile karnını doyuran binlerce insan var aramızda. Belki, o köyde doğup büyüyen ve öğretmen olan bir kişinin yetiştirdiği pek çok öğrencisinin arasında, bugün Bursa’nın kaderine yönelik söz sahibi olan insanlar var aramızda.

Kimbilir?

Ne zaman nerede, nasıl ve ne gibi olayların olabileceğini tahmin etmek için kain olmak lazım.

Bizim ülkemizde de dertlerin ve sıkıntıların çözümlenmesi için belki de kain olmak gerekiyor.

Çocukluğumuzdan hatırlıyorum. Köyümüzün bittiği yerde bir ark vardı. Buradan akan suları içip, kanalın iki yakasına atlayıp oyunlar oynardık.

Sonrasında burası, etrafa yapılan sanayi tesisleri sayesinde genişletilip dere haline gelmiş. Suyu da eskisi gibi akmıyor artık. Rengi berrak değil. Kanalın yanına yaklaşılırken bile koku var etrafında. Hani, çevre sorunları, insanların sağlıklı yaşaması gibi konularda sürekli edebiyat parçalayıp, süslü sözlerle insanları etkilemek isteyen insanlar var ya bazıları köyümüze gelip geçerken uğruyorlar. Ama, derenin saçtığı pis koku, yaz aylarında yetirdiği sinekler, istenmeyen olaylarla ilgili herhangi bir söylemde bulunduklarını şimdiye kadar hiç işitmedik.

Köy muhtarımız Zayit Erkan’ın verdiği bilgilere göre, kanalın üzerinin kapatılması, suların boru içine alınması ve etrafının gezi alanı olarak düzenlenmesiyle ilgili olarak ilgililere sürekli isteklerde bulunmuş. Yine, köye gelen gidenler olmuş. Sorunları yerinde tespit edip çözüm önerileri sunma adına. Bir gelen bir daha gelmemiş. Köye gelip vatandaşları, köylüleri heyecanlandırıp, “sizin bu derdinizin çözümü kolay” diye umut verenler ise sonradan ortalıkta hiç görünmemişler.

Köy kahvesinde çay içerken vatandaşlarımızın ifade buyurdukları gibi, “Yüz yılı aşkın bu köyde yaşıyoruz. Sıkıntılarımız var. İmece, yardımlaşma usulü pek çok sorunumuzu kendimiz çözüyoruz. Köyümüzde yetişen ve hali vakti yerinde olan insanlarımız var. Onların maddi ve manevi destekleriyle bazı sorunlarımızı yine kendi kendimize çözüyoruz. Gelip, evlerimize su sayacı bağladılar ama köyün deresinin bir türlü ıslah edilmesini yapmadılar. Belediyeye mahalle olarak bağlandık. Arazilerimiz, arsalarımızın büyük bölümü onların oldu. Ama, köyümüze yeterli hizmet gelmedi. Köy giriş yolumuz düzenlenmedi. Köyün girişindeki eski okul binası ve etrafı park oldu. Bosna Turan Spor kulübümüze lokal oldu. Fakat, önündeki çeşmeye tıpa takıldı. Suyumuzu kuruttular. Çeşmenin yerine Bosna Başçarşı’da bulunan çeşmeden yapılmasını istedik. Hani, Şehreküstü 15 Temmuz Demokrasi Meydanında yapılan çeşme gibi aynısının yapılmasını istedik. Söz verildi. Eski, yeni bütün başkanlar, köyümüze yolu düşen siyasetçilerimiz ve vekillerimiz dahil hepsi “bu iş kolay” dediler. Gelip geçtiler. Aradan 15 yıl geçti. Onlar unutmuşlar ama, biz yine geldiklerinde kendilerine hatırlatıyoruz.”

İşte, Türkiye gerçekleri. Bir dönem milletvekilleri geldikleri yerlerde vatandaşların isteklerini sigara paketleri üzerine yazıp not alırlardı. Sigaralar bitince de paket, üzerinde yazılanlarla birlikte çöpe atılır ve unutulurdu.

Şimdi sigara içmek hoş karşılanmadığı ve kapalı yerlerde sigara içmenin yasak olması nedeniyle bu alışkanlık bitti. Köyü gelen vekiller, vatandaşlardan gelen istekleri danışmanlarına dönüp, “lütfen not alır mısınız?” diye not aldırıyorlarmış.

Bunu da öğrendik. Köylülerin söylemlerine göre, vurdumduymazlık bıktırmış artık.

Çünkü, köyün belli başlı üç tane temel sorunu var;

Birincisi, ulaşım. Köy giriş ve çıkış yollarının düzenlenmesi. Ankara Yolu asfaltının altındaki tünel geçişin altı kazılarak yükseltilmesi,

İkincisi ve bana göre en önemli derdi, doğalgaz. 2 kilometre yakınında var. Arabaların bile kış gününde gitmekte güçlük çektikleri Uludağ eteklerinde Turanköy’den nüfusu yarısı kadar bile olmayan köylerde doğalgaz var. Turanköy, Ümitalan, Erdoğan, Seymen ve etrafındaki köylerde doğalgaz yok. Yine köylülerin deyimlerine göre, doğalgaz bağlanan bölgelerde eski bakan ve milletvekillerinin oturmaları galiba hizmet önceliğine giriyor. Oysa ki, sandıklarda bu köyler iktidarı ve mahalli seçimlerde de Belediyeyi destekliyorlar. Doğalgaz bağlanırken Tahta barakalar, kulübelere hizmet gidiyor.

Üçüncü sorun, çevre kirlenmesi yaratan derenin ıslahı meselesi.

Gençlerin istekleri ise Bosna Turanspor’a katkı sağlanması. Çünkü, takım gayet iyi. Geçtiğimiz yıl küme atladı. Bursa 2. Amatör kümede top koşturuyorlar. Azimli ve gayretliler. Takımın forma, eşorfman, deplasmana gidip gelirken de araç gereç kirası için paraya ihtiyaçları var. Köylü, kendi imkanları ile takıma destek veriyor, güç sağlıyor. Fakat, bulundukları ligde top koşturmak için sadece gayret ve azim yetmiyor. Biraz da maddi destek lazım.

Buradan, Kestel Belediyesi başta olmak üzere yörenin ileri gelenlerine sesleniyorum. Kestelspor bölgenin takımı. Ama, ondan sonra yörenin en başarılı ve en çok galibiyet alan, Kestel’in ve Turanköy’ün ismini spor camiasına duyuran ikinci takım Bosna Turanspor. Bu durum göz ardı edilecek gibi değil.

Dikkate alınıp, sporun desteklenmesi, gençlerin desteklenmesi, andreman sahası açılmasından tutun da gençlerin ve oyuncuların iaşe bedellerine kadar pek çok masraf var. Takım, sadece Turanköyün değil, diğer köylerinde göz bebeği.

Mustafa Kemal Atatürk’ün söylediği gibi, “ben sporcunun zeki, çevik ve aynı zamanda ahlaklısını severim!” sözünden yola çıkılarak bu takıma ve gençlere sahip çıkılmalı. Yaşıtları, pek çok yerde yasaklı madde ve uyuşturucunun kurbanı olurken köy gençlerinin böylesine spor sevdası olması bana göre büyük gurur verici bir gelişmedir. Keşke bütün gençlerimiz, çocuklarımız böyle yetişebilseler.