12 yaşlarındayım ozamanlar. Bir akşam üstü babamlar uzak akrabanın düğününe gitti. Kardeşim oynamaktan eve gelmiyor. Ben de ağlıyorum sorumluluktan gelmiyor diye. Komşumuz beni görüp, - "Gel kızım üzülme sen bizimle ye yemeğini oda acıkınca gelir-" demişti.Dediği gibi de oldu. Yorulunca geldi. Komşu teyze yemeğimizi de yedirdi. Babamlar geciktiği için en güzel yatakalarına yatırıp uyuttu da bizi.
Otuz kilometre yoldan gece yarısı gittikleri gibi yürüyerek geldi babamlar. Ozamanlar araç şehirde bile tek tük var. Anne babamın nefes nefese yorgun halini gördüğümde içim eridi.

Ertesi gün bütün köy evimizin önüne toplandı. Babamlar gittiği yerden selam getirmiş komşulara. Herkes şen şakrak ama ben babam ve annemin yamalı, yırtık pırtık elbiselerine bakıyorum. Annem evde misafir için ayırdığımız en güzel meyveleri ve yemekleri getirdi...

Evde ekmek bitmiş. Babamda para yok.
-"Koş Sülülerin Hasan'dan elli gayme iste. Sonra da babam uğrayacakmış sana deyip, fırına gidip ekmek al. Misafirlere yetmeyecek. -" dediğinde, birkere daha hüzünlendim. Elimizde beş kuruş para olmadığına üzüldüm.

Ertesi gün köyden biri vefat etti.İş kayıt zamanı. Tarla da sürülecek. Babam işi gücü bırtırdı bize.Hep beraber cenazesi olan komşunun evine gittik. Yok arkadaş... Onlarda da yok... Cenaze sahibinin evi yıkık dökük.Gözlüğünün birinin camı düşmüş. Fakirlikten taktıramamış...Akşama kadar o evde kalıp acılarını paylaştık...

Eve geldik sonra . Yumruklarımı sıktım. Babamın yanına hırsla gidip,
-"Hele bir zaman geçsin. Bir büyüyeyim. Öyle zengin olacağım ki. Yokluğun gözü kör olsun baba-" dedim. Babam şöyle camdan dışarıya baktı.
-"Sakın ileride zengin olacam hayalleri kurma oğul. İlerisi hep fakirlik-" dedi bana. Şaşırdım ama daha bir hırs yaptım.Hayatım boyunca zengin olmak için didindim durdum.

Aradan kırk sene geçti. Lüks daireme köyden babamlar misafir geldi.Arabamı,evimi övüne övüne nasıl da gösteriyorum babama. Şirketimden bahsediyorum. Zengin olduğumu, yıllar önce ki o sözünü yıkıp geçtiğimi haraketlerimle hatırlatmaya çalışıyorum... Kapı çalıp duruyor o anlarda.
-"Kim o? -" diye soruyor anam merakla. Niye açmıyorsunuz kapıyı? -"
-" Bizim komşunun çocuğu. Evlerine oyuna çağırıyor bizimkini.Tanımayız etmeyiz. Hem haberleride izliyorsunuzdur.Gönderemem çocuğu komşuda olsa-"dedim...

Bir kaç gün bizde kaldılar. Apartmandaki komşular birbirine kapı duvar.Babam selam versede almazlarmış. Alınmış biraz. Akşama hanım tarafından misafirler geldi eve. Hanımın teyze kızının bir hafta öncr düğünü vardı gidememiştik.Pek bir sitemlilerdi bize. Bizde zaten meraklısı değildikya onların. Çabucak gitseler diye elimizden geleni yaptık. İkramları da az tuttuk bilerek.Evde bir kasvet li hava ki sormayın...Neyse akrabaları da öyle yolculadık...

Telefonum durmuyor o anlarda. Sürekli sessize alıyorum. Babam sordu yine.
-"Hayırdır oğul niye açmıyorsun?-"
-"Arkadaşın biri borç istiyor. Bu devirde kim kime borç verir be baba?Geri verirmi vermezmi belli değil. Uğraşamam-" dedim...

Ertesi gün köye dönecekler. Kapı komşumuz vefat etmiş.Anam babam,
- "Bizi bırakında siz gidin ayıp olur. -" dediğinde,
-"Bu mahallede kimse kimseyi tanımaz baba. Ne ayıp olacak-" diye geçiştirdim.

Neyse otagara götürdük bizimkileri. Tam babam otobüse binecek. Kolundan yakaladım.
-"Gurur duydunmu baba? Nasıl zengin olmuşum? -" diye sordum gülerek. Babam hüzünle baktı bana.
-"Ne zenginliği be evlat? Fakirlikten kırılıyorsunuz. Komşunuza evladınızı bırakacak güven, arkadaşınıza borç verecek inanç, akrabayı misafir edecek hoşgörü, komşunuz cenazesine gidecek özveri, aynı binanın içinde verecek selamınız kalmamış... Fakirlik paçanızdan akıyor. Demedimmi?İlerisi hep fakirlik. Zenginliği ileriki zamanda arama diye? Zaman geçtikçe insanlar kaybeder hep böyle. Fakirleşir dururlar-"dediğinde duraksadım...

O gece uyuyamadım. Ve kendi kendime eskiddn ne kadar da zengin olduğumuzu düşünüp durdum...

Biz fakiriz eskiye göre...İleride aramayalım zenginliği, asıl zenginlik kaldı çok eskilerde....
Alıntı.
Tüm insanlığın şimdi durumu bu.
Sizce ZENGİNMİ ? FAKİRMİYİZ ?
Tekrar görüşünceye dek,
Sağlıkla kalın.