Bir sosyal medya platformunda Doç. Dr. Mustafa Said Yıldız’ın ‘içeriden yani bilginin olduğu yerden’ edindiği izlenimlere denk geldim.

Bir haber, bir acı üzerine harekete geçtiğini anlıyor insan.

Yaşlılık ve yalnızlık...

Geçtiğimiz günlerde İzmir’de bir kadın evinde ölü bulundu. Önce, 3 yıl önce öldüğü ancak kimsenin haberdar olmadığı haberi verildi. Sonra, incelemeler sonucunda bu sürenin çok daha uzun olduğu ortaya çıktı…

Kiracı gençler ‘bir koku var ama...’ diye başlayan tümceler kurdular apartmanda. Yönetici gelip kokladı ve ayrıldı oradan.

Komşuluk öleli epeyce zaman olduğu için kimse üzerinde durmadı...

Kokunun kaynağından şüphelenmediler bile!

Kapısını dahi çalmadıkları komşularını 10 yıl içinde 2-3 kez görmüşler hepsi o kadar! Adını dahi bilmiyorlar. ‘Ne yer, ne içer, nasıl geçinir’ merak etmemişler!

Bu yazıyı sonuna kadar okumanızı öneriyorum, çünkü hepimiz yaşlanıyoruz.

UYARI

Aslında yaşlanmayınız uyarısı bu yazı.

Sanırım yaşlanınca dayandığımız her yer geriye doğru esniyor. Kemiklerdeki kalsiyum azalıyor, gözler görmüyor, kulaklar işitmiyor, bel ağrıları artıyor ve en önemlisi ‘yanınızdaki kişi ya da kişilerin azaldığını fark ediyorsunuz.

‘İzmir’deki haber bizi yeterince sarstı mı?’ Bilmiyorum.
Bir insan yalnız ölüyor ve yıllarca kimse haberdar olmuyor.
O zaman ‘ikaz lambalarını’ yakma zamanı geldi demektir.

Dikkat yaşlanmayınız, yaşlanmayalım.

- Yalnızlıkla mücadele edecek politikalarımız yok. Toplum değişiyor. Çözülme başladı. Artık kültürel reflekslerimiz yok ama batının önlemlerine de sahip değiliz.

- Sağlık politikalarımız, sistemimiz buna hazır değil. Yaşlı oranımız yüzde 10’u aştı. Hızla yaşlanıyoruz ama yetişemiyoruz. Evde sağlık, geriatri, aktif yaşlılık konusunda daha çok yapacaklarımız var. Henüz sağlık sistemimiz yaşlı bakımı için entegre değil.

- Aile küçüldü, evler küçüldü, kadın çalışma oranı arttı. Toplumsal yapı değişti ama yeterince yaşlı ikamet yerimiz - huzurevimiz yok.

- Yaşam sonu bakım, hospis, palyatif bakım konusunda daha çok yapacaklarımız var.

-Tüm yaşlılarımızı uzaktan takip edebileceğimiz yapay zeka destekli, giyilebilir teknolojilerle donatılmış yaşlı sağlık bilgi sistemleri entegrasyonuna ihtiyacımız var.

-Aktif yaşlanma, yaşlıyı toplum hayatında tutma politikalarımız, aksiyonlarımız, faaliyetlerimiz yok. Şehirlerimiz onların sokaklarda yaşayacakları formda tasarlanmadı. Yaşlı dostu değiller.

Evet lütfen yaşlanmayınız, yaşlanmayalım.

Ülke henüz buna hazır değil.

İzmir’de yaşanan olay “vah, vah”la mı geçiştirilecek yoksa her mesuliyet sahibi kendi payına ders mi çıkaracak?

Kök nedenlere inilip sistemsel reformlar mı yapılacak yoksa “münferit bir hadise” deyip geçecek miyiz?
Bakanlıklar üstü bir “Yaşlı Eylem Planı” için geç kalmamalıyız.

Belediyeler engelli dostu sokaklar, Milli Eğitim ve dernekler engelli okul ve işyerleri yaptılar ancak yaşlıları yeterince desteklemediler.

65 yaşında emekli edilen bilgili insanların o bilgilerinden yararlanacak ne atölye var, ne eğitim kurumu var ne de onlara saygı duyan bir nesil kaldı.

Sanırım sıra yaşlılar için birşeyler yapma zamanı geldi.

Toplumun hafızasını onlar taşıyor!

Çünkü onlara çok şey borçluyuz!