Bazen öyle an'lar olur ki hayatında,

Gitsem dersin.

Uzaklara!

Hem de çok uzaklara.

Görmesem kimseleri.

Varmış gibi olup,

Aslında hiç olmayanları,

Severmiş gibi davranıp,

Sevmeyenleri...

Bazen susmak istersin.

Hatta Hiç konuşmamak.

İçine atarsın.

Hatta en derinlere...

Mutluymuşsun gibi tebessüm edersin,

İçin kanarken.

Hatta içini kanırtan o acılara,

Bazen şükredersin bile.

Daha kötüsünden korktuğundan,

Hayat işte der,yoluna devam etmeye çalışırsın.

Gittiği yere kadar.

Bazen de bir dost eli, yüreği,

İçindeki ızdırabı dindirecek,

Dost sohbeti istersin.

Bazen de yüksek bir tepenin üzerine tırmanıp,

Haykırsam dersin yüreğinde biriken,

Tüm acıları...

Kurtulsam biriken onca yaralardan.

Belki bir nebze ferahlar gönlüm dersin.

Ve bir ses duyarsın.

Lâ Tahzen ey güzel yürek !

Üzülme!

Rabbim seninle.

Hüzünle titreyen kalbinde misafir o.

Güzel ağırla o'nu yanan yüreğinde.

Çünkü yanan yüreğin, nimet senin.

Cennete uzanan güzel bir köprü.

Mevlama daha da yaklaşman için vesile.

Ve susarsın.

Sen Hakk’a tevekkül kıl

Teslim ol da rahat bul

Her işine razı ol

Mevlâ görelim neyler

Neylerse güzel eyler!..

Tekrar görüşünceye dek,

Kalın sağlıcakla...